Hoe Jorin (25) zich in 10 jaar onmisbaar maakte bij Van Geenen: van ‘klein schoffie’ naar allrounder
Gepubliceerd op: 5 mei 2023, te Rijssen
Als veertienjarig ventje kwam Jorin binnenlopen bij Van Geenen. Nu, ruim tien jaar later, loopt hij er nog steeds. De 25-jarige Hellendoorner fietst iedere dag naar Rijssen, maar doet dat nog altijd met veel plezier: “Je moet jezelf onmisbaar maken.” Dit is het gezicht achter Jorin.
Jorin is 14 jaar jong wanneer hij voor zijn vmbo-opleiding een stage moet zoeken. Op dat moment leert hij op CSG Reggesteyn in Rijssen voor lasser. “Mijn beeld was dat ik later lasser zou worden, maar toen kwam mijn leraar met een heel ander soort stagebedrijf: Van Geenen. Ik had geen idee wat ze daar precies deden, dus ben ik er gaan kijken. Zodoende kwam ik hier terecht.” Jorin begint in de cleanroom, waar hij vooral veel grote onderdelen schoonmaakt. Uiteindelijk wordt hij intern opgeleid tot slijper. “Het slijpen kreeg ik onder de knie en toe kwam ik erachter dat dit veel meer bij mij past.”
Afb. 1 Jorin van 25 ging van ‘schoffie’ naar allrounder.
Uitstapje
Hoewel Jorin één van de jongste werknemers is bij Van Geenen, heeft hij al wel ruim tien jaar ervaring. In de tussentijd nam hij twee keer afscheid, maar beide keren stond hij vrij snel weer met een slijp- of polijstmachine in zijn handen. “Ik kreeg hier een vast contract, maar ik had in mijn hele leven nog nooit een ander bedrijf van binnen gezien. Ik stelde mezelf de vraag of ik hier voor altijd wilde blijven en dus koos ik ervoor om weg te gaan.” Bij zijn nieuwe werkgever houdt hij het een half jaar vol. “Toen zag ik pas echt in wat voor bedrijf Van Geenen is. Hier word je gewaardeerd, het is een fijn bedrijf om te werken. Dus ging ik terug.” Later kiest Jorin er voor om een opleiding te gaan volgen. “Maar school bleek toch echt niets voor mij te zijn. Ik wilde weer aan het werk en ik kon gelukkig weer terecht bij Van Geenen.”
Inmiddels is hij uitgegroeid tot een allround werknemer. “Ik doe alles. Dat maakt het ook zo leuk. Geen dag is hier hetzelfde. Natuurlijk zijn er collega’s die het liefst op één plek staan en dat is ook prima, maar ik ben niet zo. Slijpen, polijsten, handmatig en machinaal, ik kan alles en ik doe dan ook alles als het nodig is. Zo heb ik iedere keer weer een uitdaging voor mezelf, omdat ik nooit hetzelfde werk heb.” Daar heeft hij uiteraard hard voor moeten werken. “Ik mocht echt niet gelijk slijpen en polijsten. Nadat ik ben begonnen in de cleanroom, mocht ik eerst kleine stukjes slijpen onder toeziend oog van een ervaren collega. In de praktijk leer je het snelst en dat was in mijn geval ook zo.”
Afb. 2 Jorin kwam twee keer terug bij Van Geenen.
Verantwoordelijkheid
Daarnaast vindt Jorin de verantwoordelijkheid binnen zijn beroep erg mooi. “Het lijkt wel alsof we hier alleen maar op knopjes drukken, maar dat is absoluut niet waar. Het begint al met het optillen van de producten. Als ik een plaat van vijf ton uit de kraan laat vallen, heb ik een mega groot probleem. Daarna volgen er heel veel stappen om het gewenste eindresultaat te bereiken. Als ik daar een fout in maak, kan ik het hele product verpesten.”
Klein schoffie
Als Jorin terugdenkt aan tien jaar geleden, doet hij dat met een glimlach op zijn gezicht. “Ik was een klein schoffie, echt nog een snotneus. Ik kende geen verantwoordelijkheden en ik liep hier rond met mijn broek op m’n knieën.” Dat is inmiddels flink veranderd, zo zegt hij zelf. “Natuurlijk is dat een ontwikkeling die ik zelf heb doorgemaakt, maar daar heeft Van Geenen ook bij geholpen. Toen ik hier kwam werken, was Bart van Geenen nog geen directeur. Hij liep hier weleens rond en zei dan tegen mij: ‘Je moet zorgen dat je onmisbaar wordt’. Dat ben ik nooit meer vergeten. Ook dat heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben.”
Afb. 3 “Meer dan alleen knopjes drukken.”
Hart voor de zaak
Hoe hij zichzelf onmisbaar heeft gemaakt? “Elke dag die knop omzetten, gefocust en gemotiveerd blijven. En natuurlijk heb ik veel plezier in m’n werk, dat speelt ook mee.” Waarom hij nog iedere dag op de fiets naar Rijssen stapt? “Ten eerste om geld te verdienen, maar dat kan tegenwoordig overal. Ik heb hart voor de zaak. Kijk eens wat er de laatste jaren is bijgebouwd. Als je mij dat tien jaar geleden had verteld, had ik je niet geloofd. Toch is het gelukt. Ik ben daar echt trots op. Ook ik heb mijn aandeel daarin gehad.”
De veertienjarige Jorin van tien jaar geleden is uitgegroeid tot een volwassen, allround medewerker. “Ik zit hier op mijn plek. Iedereen is hier gelijk, het voelt als één familie.” Wat de toekomst brengt? “Ik hoop dat we nog verder kunnen groeien als bedrijf. Dat zou mooi zijn.”